argūmentor - Active diathesis
deponent transitive and intransitive verb I conjugation
See the translation of this word
DEPONENT FORM:
    INDICATIVE
    PRESENT
            I sing.
argūmentor
                II sing.
argūmentāris, argūmentāre
                III sing.
argūmentātur
                I plur.
argūmentāmur
                II plur.
argūmentamĭni
                III plur.
argūmentantur
                IMPERFECT
            I sing.
argūmentābar
                II sing.
argūmentabāris, argūmentabāre
                III sing.
argūmentabātur
                I plur.
argūmentabāmur
                II plur.
argūmentabamĭni
                III plur.
argūmentabantur
                FUTURE
            I sing.
argūmentābor
                II sing.
argūmentabĕris, argūmentabĕre
                III sing.
argūmentabĭtur
                I plur.
argūmentabĭmur
                II plur.
argūmentabimĭni
                III plur.
argūmentabuntur
                PERFECT
            I sing.
argumentatus, –a, –um  sum
                II sing.
argumentatus, –a, –um  es
                III sing.
argumentatus, –a, –um  est
                I plur.
argumentati, –ae, –a  sumus
                II plur.
argumentati, –ae, –a  estis
                III plur.
argumentati, –ae, –a  sunt
                PLUPERFECT
            I sing.
argumentatus, –a, –um  eram
                II sing.
argumentatus, –a, –um  eras
                III sing.
argumentatus, –a, –um  erat
                I plur.
argumentati, –ae, –a  eramus
                II plur.
argumentati, –ae, –a  eratis
                III plur.
argumentati, –ae, –a erant
                FUTURE PERFECT
            I sing.
argumentatus, –a, –um  ero
                II sing.
argumentatus, –a, –um  eris
                III sing.
argumentatus, –a, –um  erit
                I plur.
argumentati, –ae, –a  erimus
                II plur.
argumentati, –ae, –a  eritis
                III plur.
argumentati, –ae, –a  erunt
                SUBJUNCTIVE
    PRESENT
            I sing.
argūmenter
                II sing.
argūmentēris, argūmentēre
                III sing.
argūmentētur
                I plur.
argūmentēmur
                II plur.
argūmentemĭni
                III plur.
argūmententur
                IMPERFECT
            I sing.
argūmentārer
                II sing.
argūmentarēris, argūmentarēre
                III sing.
argūmentarētur
                I plur.
argūmentarēmur
                II plur.
argūmentaremĭni
                III plur.
argūmentarentur
                PERFECT
            I sing.
argumentatus, –a, –um  sim
                II sing.
argumentatus, –a, –um  sis
                III sing.
argumentatus, –a, –um  sit
                I plur.
argumentati, –ae, –a  simus
                II plur.
argumentati, –ae, –a  sitis
                III plur.
argumentati, –ae, –a  sint
                PLUPERFECT
            I sing.
argumentatus, –a, –um  essem
                II sing.
argumentatus, –a, –um  esses
                III sing.
argumentatus, –a, –um  esset
                I plur.
argumentati, –ae, –a  essemus
                II plur.
argumentati, –ae, –a  essetis
                III plur.
argumentati, –ae, –a  essent
                IMPERATIVE
            PRESENT
            II sing.
argūmentāre
                II plur.
argūmentamĭni
                FUTURO
            II sing.
argūmentātor
                III sing.
argūmentātor
                II plur.
–
                III plur.
argūmentantor
                INFINITIVE
            PRESENT
            argūmentāri
                PERFECT
            Singular:
argumentatus, –a, –um esse
                Plural:
argumentati, –ae, –a esse
                FUTURO
            Singular:
argumentatūrūm, –am, –ūm esse
                Plural:
argumentatūros, –as, –a esse
                PARTICIPIO
            PRESENT
            argūmentans, –antis
                FUTURO
            argumentatūrūs, –a, –ūm
                SUPIN
            Attivo:
argumentatum
                Passivo:
argumentatu
                GERUNDIO
            Genitivo:
argūmentandi
                Dativo:
argūmentando
                Accusativo:
argūmentandum
                Ablativo:
argūmentando
                GERUND
            argūmentandus, –a, –um
                argūmentor dep. tr. and intr. v.  I conjug.
---CACHE---
                
                Our sites
                - Dizionario italiano
 - Grammatica italiana
 - Verbi Italiani
 - Dizionario latino
 - Dizionario greco antico
 - Dizionario francese
 - Dizionario inglese
 - Dizionario tedesco
 - Dizionario spagnolo
 - Dizionario greco moderno
 - Dizionario piemontese
 
En français
                
                
                In english
                
                
                In Deutsch
                
                
                En español
                
                
                Em portugues
                
                
                По русски
                
                
                Στα ελληνικά
                
                
                Ën piemontèis
                
                Our mobile applications
                Android