conprĕcor - Active diathesis
deponent transitive and intransitive verb I conjugation
See the translation of this word
DEPONENT FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
conprĕcor
II sing.
conprĕcāris, conprĕcāre
III sing.
conprĕcātur
I plur.
conprĕcāmur
II plur.
conprĕcamĭni
III plur.
conprĕcantur
IMPERFECT
I sing.
conprĕcābar
II sing.
conprĕcabāris, conprĕcabāre
III sing.
conprĕcabātur
I plur.
conprĕcabāmur
II plur.
conprĕcabamĭni
III plur.
conprĕcabantur
FUTURE
I sing.
conprĕcābor
II sing.
conprĕcabĕris, conprĕcabĕre
III sing.
conprĕcabĭtur
I plur.
conprĕcabĭmur
II plur.
conprĕcabimĭni
III plur.
conprĕcabuntur
PERFECT
I sing.
conprecatus, –a, –um sum
II sing.
conprecatus, –a, –um es
III sing.
conprecatus, –a, –um est
I plur.
conprecati, –ae, –a sumus
II plur.
conprecati, –ae, –a estis
III plur.
conprecati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
conprecatus, –a, –um eram
II sing.
conprecatus, –a, –um eras
III sing.
conprecatus, –a, –um erat
I plur.
conprecati, –ae, –a eramus
II plur.
conprecati, –ae, –a eratis
III plur.
conprecati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
conprecatus, –a, –um ero
II sing.
conprecatus, –a, –um eris
III sing.
conprecatus, –a, –um erit
I plur.
conprecati, –ae, –a erimus
II plur.
conprecati, –ae, –a eritis
III plur.
conprecati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
conprĕcer
II sing.
conprĕcēris, conprĕcēre
III sing.
conprĕcētur
I plur.
conprĕcēmur
II plur.
conprĕcemĭni
III plur.
conprĕcentur
IMPERFECT
I sing.
conprĕcārer
II sing.
conprĕcarēris, conprĕcarēre
III sing.
conprĕcarētur
I plur.
conprĕcarēmur
II plur.
conprĕcaremĭni
III plur.
conprĕcarentur
PERFECT
I sing.
conprecatus, –a, –um sim
II sing.
conprecatus, –a, –um sis
III sing.
conprecatus, –a, –um sit
I plur.
conprecati, –ae, –a simus
II plur.
conprecati, –ae, –a sitis
III plur.
conprecati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
conprecatus, –a, –um essem
II sing.
conprecatus, –a, –um esses
III sing.
conprecatus, –a, –um esset
I plur.
conprecati, –ae, –a essemus
II plur.
conprecati, –ae, –a essetis
III plur.
conprecati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
conprĕcāre
II plur.
conprĕcamĭni
FUTURO
II sing.
conprĕcātor
III sing.
conprĕcātor
II plur.
–
III plur.
conprĕcantor
INFINITIVE
PRESENT
conprĕcāri
PERFECT
Singular:
conprecatus, –a, –um esse
Plural:
conprecati, –ae, –a esse
FUTURO
Singular:
conprecatūrūm, –am, –ūm esse
Plural:
conprecatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENT
conprĕcans, –antis
FUTURO
conprecatūrūs, –a, –ūm
SUPIN
Attivo:
conprecatum
Passivo:
conprecatu
GERUNDIO
Genitivo:
conprĕcandi
Dativo:
conprĕcando
Accusativo:
conprĕcandum
Ablativo:
conprĕcando
GERUND
conprĕcandus, –a, –um
conprĕcor dep. tr. and intr. v. I conjug.
---CACHE---
Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android