consuavior - Active diathesis
deponent transitive verb I conjugation
See the translation of this word
DEPONENT FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
consuavior
II sing.
consuaviāris, consuaviāre
III sing.
consuaviātur
I plur.
consuaviāmur
II plur.
consuaviamĭni
III plur.
consuaviantur
IMPERFECT
I sing.
consuaviābar
II sing.
consuaviabāris, consuaviabāre
III sing.
consuaviabātur
I plur.
consuaviabāmur
II plur.
consuaviabamĭni
III plur.
consuaviabantur
FUTURE
I sing.
consuaviābor
II sing.
consuaviabĕris, consuaviabĕre
III sing.
consuaviabĭtur
I plur.
consuaviabĭmur
II plur.
consuaviabimĭni
III plur.
consuaviabuntur
PERFECT
I sing.
consuavatus, –a, –um sum
II sing.
consuavatus, –a, –um es
III sing.
consuavatus, –a, –um est
I plur.
consuavati, –ae, –a sumus
II plur.
consuavati, –ae, –a estis
III plur.
consuavati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
consuavatus, –a, –um eram
II sing.
consuavatus, –a, –um eras
III sing.
consuavatus, –a, –um erat
I plur.
consuavati, –ae, –a eramus
II plur.
consuavati, –ae, –a eratis
III plur.
consuavati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
consuavatus, –a, –um ero
II sing.
consuavatus, –a, –um eris
III sing.
consuavatus, –a, –um erit
I plur.
consuavati, –ae, –a erimus
II plur.
consuavati, –ae, –a eritis
III plur.
consuavati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
consuavier
II sing.
consuaviēris, consuaviēre
III sing.
consuaviētur
I plur.
consuaviēmur
II plur.
consuaviemĭni
III plur.
consuavientur
IMPERFECT
I sing.
consuaviārer
II sing.
consuaviarēris, consuaviarēre
III sing.
consuaviarētur
I plur.
consuaviarēmur
II plur.
consuaviaremĭni
III plur.
consuaviarentur
PERFECT
I sing.
consuavatus, –a, –um sim
II sing.
consuavatus, –a, –um sis
III sing.
consuavatus, –a, –um sit
I plur.
consuavati, –ae, –a simus
II plur.
consuavati, –ae, –a sitis
III plur.
consuavati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
consuavatus, –a, –um essem
II sing.
consuavatus, –a, –um esses
III sing.
consuavatus, –a, –um esset
I plur.
consuavati, –ae, –a essemus
II plur.
consuavati, –ae, –a essetis
III plur.
consuavati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
consuaviāre
II plur.
consuaviamĭni
FUTURO
II sing.
consuaviātor
III sing.
consuaviātor
II plur.
–
III plur.
consuaviantor
INFINITIVE
PRESENT
consuaviāri
PERFECT
Singular:
consuavatus, –a, –um esse
Plural:
consuavati, –ae, –a esse
FUTURO
Singular:
consuavatūrūm, –am, –ūm esse
Plural:
consuavatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENT
consuavians, –antis
FUTURO
consuavatūrūs, –a, –ūm
SUPIN
Attivo:
consuavatum
Passivo:
consuavatu
GERUNDIO
Genitivo:
consuaviandi
Dativo:
consuaviando
Accusativo:
consuaviandum
Ablativo:
consuaviando
GERUND
consuaviandus, –a, –um
consuavior dep. tr. v. I conjug.
---CACHE---

Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android