fornĭcor - Active diathesis
deponent intransitive verb I conjugation
See the translation of this word
DEPONENT FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
fornĭcor
II sing.
fornĭcāris, fornĭcāre
III sing.
fornĭcātur
I plur.
fornĭcāmur
II plur.
fornĭcamĭni
III plur.
fornĭcantur
IMPERFECT
I sing.
fornĭcābar
II sing.
fornĭcabāris, fornĭcabāre
III sing.
fornĭcabātur
I plur.
fornĭcabāmus
II plur.
fornĭcabamĭni
III plur.
fornĭcantur
FUTURE
I sing.
fornĭcābor
II sing.
fornĭcabĕris, fornĭcabĕre
III sing.
fornĭcabĭtur
I plur.
fornĭcabĭmur
II plur.
fornĭcabimĭni
III plur.
fornĭcabuntur
PERFECT
I sing.
fornicatus, –a, –um sum
II sing.
fornicatus, –a, –um es
III sing.
fornicatus, –a, –um est
I plur.
fornicati, –ae, –a sumus
II plur.
fornicati, –ae, –a estis
III plur.
fornicati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
fornicatus, –a, –um eram
II sing.
fornicatus, –a, –um eras
III sing.
fornicatus, –a, –um erat
I plur.
fornicati, –ae, –a eramus
II plur.
fornicati, –ae, –a eratis
III plur.
fornicati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
fornicatus, –a, –um ero
II sing.
fornicatus, –a, –um eris
III sing.
fornicatus, –a, –um erit
I plur.
fornicati, –ae, –a erimus
II plur.
fornicati, –ae, –a eritis
III plur.
fornicati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
fornĭcer
II sing.
fornĭcēris, fornĭcēre
III sing.
fornĭcētur
I plur.
fornĭcēmur
II plur.
fornĭcemĭni
III plur.
fornĭcentur
IMPERFECT
I sing.
fornĭcārer
II sing.
fornĭcarēris, fornĭcarēre
III sing.
fornĭcarētur
I plur.
fornĭcāremur
II plur.
fornĭcaremĭni
III plur.
fornĭcarentur
PERFECT
I sing.
fornicatus, –a, –um sim
II sing.
fornicatus, –a, –um sis
III sing.
fornicatus, –a, –um sit
I plur.
fornicati, –ae, –a simus
II plur.
fornicati, –ae, –a sitis
III plur.
fornicati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
fornicatus, –a, –um essem
II sing.
fornicatus, –a, –um esses
III sing.
fornicatus, –a, –um esset
I plur.
fornicati, –ae, –a essemus
II plur.
fornicati, –ae, –a essetis
III plur.
fornicati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
fornĭcāre
II plur.
fornĭcamĭni
FUTURO
II sing.
fornĭcātor
III sing.
fornĭcātor
II plur.
–
III plur.
fornĭcantor
INFINITIVE
PRESENT
fornĭcāri
PERFECT
Singular:
fornicatus, –a, –um esse
Plural:
fornicati, –ae, –a esse
FUTURO
Singular:
fornicatūrūm, –am, –ūm esse
Plural:
fornicatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENT
fornĭcans, –antis
FUTURO
fornicatūrūs, –a, –ūm
SUPIN
Attivo:
fornicatum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
fornĭcandi
Dativo:
fornĭcando
Accusativo:
fornĭcandum
Ablativo:
fornĭcando
GERUND
–
fornĭcor dep. intr. v. I conjug.
---CACHE---

Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android