PASSIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
imporcĭor
II sing.
imporcīris, imporcīre
III sing.
imporcītur
I plur.
imporcīmur
II plur.
imporcimĭni
III plur.
imporciuntur
IMPERFECT
I sing.
imporciēbar
II sing.
imporciebāris, imporciebāre
III sing.
imporciebātur
I plur.
imporciebāmur
II plur.
imporciebamĭni
III plur.
imporciebantur
FUTURE
I sing.
imporcĭar
II sing.
imporciēris, imporciēre
III sing.
imporciētur
I plur.
imporciēmur
II plur.
imporciemĭni
III plur.
imporcientur
PERFECT
I sing.
imporcitus, –a, –um sum
II sing.
imporcitus, –a, –um es
III sing.
imporcitus, –a, –um est
I plur.
imporciti, –ae, –a sumus
II plur.
imporciti, –ae, –a estis
III plur.
imporciti, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
imporcitus, –a, –um eram
II sing.
imporcitus, –a, –um eras
III sing.
imporcitus, –a, –um erat
I plur.
imporciti, –ae, –a eramus
II plur.
imporciti, –ae, –a eratis
III plur.
imporciti, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
imporcitus, –a, –um ero
II sing.
imporcitus, –a, –um eris
III sing.
imporcitus, –a, –um erit
I plur.
imporciti, –ae, –a erimus
II plur.
imporciti, –ae, –a eritis
III plur.
imporciti, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
imporcĭar
II sing.
imporciāris, imporciāre
III sing.
imporciātur
I plur.
imporciāmur
II plur.
imporciamĭni
III plur.
imporciantur
IMPERFECT
I sing.
imporcīrer
II sing.
imporcirēris, imporciirēre
III sing.
imporcirētur
I plur.
imporcirēmur
II plur.
imporcirēmini
III plur.
imporcirentur
PERFECT
I sing.
imporcitus, –a, –um sim
II sing.
imporcitus, –a, –um sis
III sing.
imporcitus, –a, –um sit
I plur.
imporciti, –ae, –a simus
II plur.
imporciti, –ae, –a sitis
III plur.
imporciti, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
imporcitus, –a, –um essem
II sing.
imporcitus, –a, –um esses
III sing.
imporcitus, –a, –um esset
I plur.
imporciti, –ae, –a essemus
II plur.
imporciti, –ae, –a essetis
III plur.
imporciti, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
imporcīre
II plur.
imporcimĭni
FUTURO
II sing.
imporcītor
III sing.
imporcītor
II plur.
–
III plur.
imporciuntor
PARTICIPIO
PERFECT
imporcitus, –a, –um
INFINITIVE
PRESENT
imporcīri
PERFECT
Singular:
imporcitus, –a, –um esse
Plural:
imporciti, –ae, –a esse
FUTURO
imporcitum esse
GERUND
imporciendus, –a, –um
SUPIN
imporcitu
View the active form of this verb
imporcĭor tr. v. IV conjug.
---CACHE---
Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android