insultor - Passive diathesis
transitive and intransitive verb I conjugation
See the translation of this word
PASSIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
insultor
II sing.
insultāris, insultāre
III sing.
insultātur
I plur.
insultāmur
II plur.
insultamĭni
III plur.
insultantur
IMPERFECT
I sing.
insultābar
II sing.
insultabāris, insultabāre
III sing.
insultabātur
I plur.
insultabāmur
II plur.
insultabamĭni
III plur.
insultabantur
FUTURE
I sing.
insultābor
II sing.
insultabĕris, insultabĕre
III sing.
insultabĭtur
I plur.
insultabĭmur
II plur.
insultabimĭni
III plur.
insultabuntur
PERFECT
I sing.
insultatus, –a, –um sum
II sing.
insultatus, –a, –um es
III sing.
insultatus, –a, –um est
I plur.
insultati, –ae, –a sumus
II plur.
insultati, –ae, –a estis
III plur.
insultati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
insultatus, –a, –um eram
II sing.
insultatus, –a, –um eras
III sing.
insultatus, –a, –um erat
I plur.
insultati, –ae, –a eramus
II plur.
insultati, –ae, –a eratis
III plur.
insultati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
insultatus, –a, –um ero
II sing.
insultatus, –a, –um eris
III sing.
insultatus, –a, –um erit
I plur.
insultati, –ae, –a erimus
II plur.
insultati, –ae, –a eritis
III plur.
insultati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
insulter
II sing.
insultēris, insultēre
III sing.
insultētur
I plur.
insultēmur
II plur.
insultemĭni
III plur.
insultentur
IMPERFECT
I sing.
insultārer
II sing.
insultarēris, insultarēre
III sing.
insultarētur
I plur.
insultarēmur
II plur.
insultaremĭni
III plur.
insultarentur
PERFECT
I sing.
insultatus, –a, –um sim
II sing.
insultatus, –a, –um sis
III sing.
insultatus, –a, –um sit
I plur.
insultati, –ae, –a simus
II plur.
insultati, –ae, –a sitis
III plur.
insultati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
insultatus, –a, –um essem
II sing.
insultatus, –a, –um esses
III sing.
insultatus, –a, –um esset
I plur.
insultati, –ae, –a essemus
II plur.
insultati, –ae, –a essetis
III plur.
insultati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
insultāre
II plur.
insultamĭni
FUTURO
II sing.
insultātor
III sing.
insultātor
II plur.
–
III plur.
insultantor
PARTICIPIO
PERFECT
insultatus, –a, –um
INFINITIVE
PRESENT
insultāri
PERFECT
Singular:
insultatus, –a, –um esse
Plural:
insultati, –ae, –a esse
FUTURO
insultatum esse
GERUND
insultandus, –a, –um
SUPIN
insultatu
View the active form of this verb
insultor tr. and intr. v. I conjug.
---CACHE---
Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android