lŏquĭtor - Active diathesis
deponent intransitive verb I conjugation
See the translation of this word
DEPONENT FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
lŏquĭtor
II sing.
lŏquĭtāris, lŏquĭtāre
III sing.
lŏquĭtātur
I plur.
lŏquĭtāmur
II plur.
lŏquĭtamĭni
III plur.
lŏquĭtantur
IMPERFECT
I sing.
lŏquĭtābar
II sing.
lŏquĭtabāris, lŏquĭtabāre
III sing.
lŏquĭtabātur
I plur.
lŏquĭtabāmus
II plur.
lŏquĭtabamĭni
III plur.
lŏquĭtantur
FUTURE
I sing.
lŏquĭtābor
II sing.
lŏquĭtabĕris, lŏquĭtabĕre
III sing.
lŏquĭtabĭtur
I plur.
lŏquĭtabĭmur
II plur.
lŏquĭtabimĭni
III plur.
lŏquĭtabuntur
PERFECT
I sing.
loquitatus, –a, –um sum
II sing.
loquitatus, –a, –um es
III sing.
loquitatus, –a, –um est
I plur.
loquitati, –ae, –a sumus
II plur.
loquitati, –ae, –a estis
III plur.
loquitati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
loquitatus, –a, –um eram
II sing.
loquitatus, –a, –um eras
III sing.
loquitatus, –a, –um erat
I plur.
loquitati, –ae, –a eramus
II plur.
loquitati, –ae, –a eratis
III plur.
loquitati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
loquitatus, –a, –um ero
II sing.
loquitatus, –a, –um eris
III sing.
loquitatus, –a, –um erit
I plur.
loquitati, –ae, –a erimus
II plur.
loquitati, –ae, –a eritis
III plur.
loquitati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
lŏquĭter
II sing.
lŏquĭtēris, lŏquĭtēre
III sing.
lŏquĭtētur
I plur.
lŏquĭtēmur
II plur.
lŏquĭtemĭni
III plur.
lŏquĭtentur
IMPERFECT
I sing.
lŏquĭtārer
II sing.
lŏquĭtarēris, lŏquĭtarēre
III sing.
lŏquĭtarētur
I plur.
lŏquĭtāremur
II plur.
lŏquĭtaremĭni
III plur.
lŏquĭtarentur
PERFECT
I sing.
loquitatus, –a, –um sim
II sing.
loquitatus, –a, –um sis
III sing.
loquitatus, –a, –um sit
I plur.
loquitati, –ae, –a simus
II plur.
loquitati, –ae, –a sitis
III plur.
loquitati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
loquitatus, –a, –um essem
II sing.
loquitatus, –a, –um esses
III sing.
loquitatus, –a, –um esset
I plur.
loquitati, –ae, –a essemus
II plur.
loquitati, –ae, –a essetis
III plur.
loquitati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
lŏquĭtāre
II plur.
lŏquĭtamĭni
FUTURO
II sing.
lŏquĭtātor
III sing.
lŏquĭtātor
II plur.
–
III plur.
lŏquĭtantor
INFINITIVE
PRESENT
lŏquĭtāri
PERFECT
Singular:
loquitatus, –a, –um esse
Plural:
loquitati, –ae, –a esse
FUTURO
Singular:
loquitatūrūm, –am, –ūm esse
Plural:
loquitatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENT
lŏquĭtans, –antis
FUTURO
loquitatūrūs, –a, –ūm
SUPIN
Attivo:
loquitatum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
lŏquĭtandi
Dativo:
lŏquĭtando
Accusativo:
lŏquĭtandum
Ablativo:
lŏquĭtando
GERUND
–
lŏquĭtor dep. intr. v. I conjug.
---CACHE---
Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android