PASSIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
praenuncior
II sing.
praenunciāris, praenunciāre
III sing.
praenunciātur
I plur.
praenunciāmur
II plur.
praenunciamĭni
III plur.
praenunciantur
IMPERFECT
I sing.
praenunciābar
II sing.
praenunciabāris, praenunciabāre
III sing.
praenunciabātur
I plur.
praenunciabāmur
II plur.
praenunciabamĭni
III plur.
praenunciabantur
FUTURE
I sing.
praenunciābor
II sing.
praenunciabĕris, praenunciabĕre
III sing.
praenunciabĭtur
I plur.
praenunciabĭmur
II plur.
praenunciabimĭni
III plur.
praenunciabuntur
PERFECT
I sing.
praenunciatus, –a, –um sum
II sing.
praenunciatus, –a, –um es
III sing.
praenunciatus, –a, –um est
I plur.
praenunciati, –ae, –a sumus
II plur.
praenunciati, –ae, –a estis
III plur.
praenunciati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
praenunciatus, –a, –um eram
II sing.
praenunciatus, –a, –um eras
III sing.
praenunciatus, –a, –um erat
I plur.
praenunciati, –ae, –a eramus
II plur.
praenunciati, –ae, –a eratis
III plur.
praenunciati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
praenunciatus, –a, –um ero
II sing.
praenunciatus, –a, –um eris
III sing.
praenunciatus, –a, –um erit
I plur.
praenunciati, –ae, –a erimus
II plur.
praenunciati, –ae, –a eritis
III plur.
praenunciati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
praenuncier
II sing.
praenunciēris, praenunciēre
III sing.
praenunciētur
I plur.
praenunciēmur
II plur.
praenunciemĭni
III plur.
praenuncientur
IMPERFECT
I sing.
praenunciārer
II sing.
praenunciarēris, praenunciarēre
III sing.
praenunciarētur
I plur.
praenunciarēmur
II plur.
praenunciaremĭni
III plur.
praenunciarentur
PERFECT
I sing.
praenunciatus, –a, –um sim
II sing.
praenunciatus, –a, –um sis
III sing.
praenunciatus, –a, –um sit
I plur.
praenunciati, –ae, –a simus
II plur.
praenunciati, –ae, –a sitis
III plur.
praenunciati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
praenunciatus, –a, –um essem
II sing.
praenunciatus, –a, –um esses
III sing.
praenunciatus, –a, –um esset
I plur.
praenunciati, –ae, –a essemus
II plur.
praenunciati, –ae, –a essetis
III plur.
praenunciati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
praenunciāre
II plur.
praenunciamĭni
FUTURO
II sing.
praenunciātor
III sing.
praenunciātor
II plur.
–
III plur.
praenunciantor
PARTICIPIO
PERFECT
praenunciatus, –a, –um
INFINITIVE
PRESENT
praenunciāri
PERFECT
Singular:
praenunciatus, –a, –um esse
Plural:
praenunciati, –ae, –a esse
FUTURO
praenunciatum esse
GERUND
praenunciandus, –a, –um
SUPIN
praenunciatu
View the active form of this verb
praenuncior tr. v. I conjug.
---CACHE---
Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android