PASSIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
praevincĭor
II sing.
praevincīris, praevincīre
III sing.
praevincītur
I plur.
praevincīmur
II plur.
praevincimĭni
III plur.
praevinciuntur
IMPERFECT
I sing.
praevinciēbar
II sing.
praevinciebāris, praevinciebāre
III sing.
praevinciebātur
I plur.
praevinciebāmur
II plur.
praevinciebamĭni
III plur.
praevinciebantur
FUTURE
I sing.
praevincĭar
II sing.
praevinciēris, praevinciēre
III sing.
praevinciētur
I plur.
praevinciēmur
II plur.
praevinciemĭni
III plur.
praevincientur
PERFECT
I sing.
praevinctus, –a, –um sum
II sing.
praevinctus, –a, –um es
III sing.
praevinctus, –a, –um est
I plur.
praevincti, –ae, –a sumus
II plur.
praevincti, –ae, –a estis
III plur.
praevincti, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
praevinctus, –a, –um eram
II sing.
praevinctus, –a, –um eras
III sing.
praevinctus, –a, –um erat
I plur.
praevincti, –ae, –a eramus
II plur.
praevincti, –ae, –a eratis
III plur.
praevincti, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
praevinctus, –a, –um ero
II sing.
praevinctus, –a, –um eris
III sing.
praevinctus, –a, –um erit
I plur.
praevincti, –ae, –a erimus
II plur.
praevincti, –ae, –a eritis
III plur.
praevincti, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
praevincĭar
II sing.
praevinciāris, praevinciāre
III sing.
praevinciātur
I plur.
praevinciāmur
II plur.
praevinciamĭni
III plur.
praevinciantur
IMPERFECT
I sing.
praevincīrer
II sing.
praevincirēris, praevinxirēre
III sing.
praevincirētur
I plur.
praevincirēmur
II plur.
praevincirēmini
III plur.
praevincirentur
PERFECT
I sing.
praevinctus, –a, –um sim
II sing.
praevinctus, –a, –um sis
III sing.
praevinctus, –a, –um sit
I plur.
praevincti, –ae, –a simus
II plur.
praevincti, –ae, –a sitis
III plur.
praevincti, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
praevinctus, –a, –um essem
II sing.
praevinctus, –a, –um esses
III sing.
praevinctus, –a, –um esset
I plur.
praevincti, –ae, –a essemus
II plur.
praevincti, –ae, –a essetis
III plur.
praevincti, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
praevincīre
II plur.
praevincimĭni
FUTURO
II sing.
praevincītor
III sing.
praevincītor
II plur.
–
III plur.
praevinciuntor
PARTICIPIO
PERFECT
praevinctus, –a, –um
INFINITIVE
PRESENT
praevincīri
PERFECT
Singular:
praevinctus, –a, –um esse
Plural:
praevincti, –ae, –a esse
FUTURO
praevinctum esse
GERUND
praevinciendus, –a, –um
SUPIN
praevinctu
View the active form of this verb
praevincĭor tr. v. IV conjug.
---CACHE---
Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android