suppĕtĭor - Active diathesis
deponent intransitive verb I conjugation
See the translation of this word
DEPONENT FORM:
    INDICATIVE
    PRESENT
            I sing.
suppĕtĭor
                II sing.
suppĕtĭāris, suppĕtĭāre
                III sing.
suppĕtĭātur
                I plur.
suppĕtĭāmur
                II plur.
suppĕtĭamĭni
                III plur.
suppĕtĭantur
                IMPERFECT
            I sing.
suppĕtĭābar
                II sing.
suppĕtĭabāris, suppĕtĭabāre
                III sing.
suppĕtĭabātur
                I plur.
suppĕtĭabāmus
                II plur.
suppĕtĭabamĭni
                III plur.
suppĕtĭantur
                FUTURE
            I sing.
suppĕtĭābor
                II sing.
suppĕtĭabĕris, suppĕtĭabĕre
                III sing.
suppĕtĭabĭtur
                I plur.
suppĕtĭabĭmur
                II plur.
suppĕtĭabimĭni
                III plur.
suppĕtĭabuntur
                PERFECT
            I sing.
suppetiatus, –a, –um  sum
                II sing.
suppetiatus, –a, –um  es
                III sing.
suppetiatus, –a, –um  est
                I plur.
suppetiati, –ae, –a  sumus
                II plur.
suppetiati, –ae, –a  estis
                III plur.
suppetiati, –ae, –a  sunt
                PLUPERFECT
            I sing.
suppetiatus, –a, –um  eram
                II sing.
suppetiatus, –a, –um  eras
                III sing.
suppetiatus, –a, –um  erat
                I plur.
suppetiati, –ae, –a  eramus
                II plur.
suppetiati, –ae, –a  eratis
                III plur.
suppetiati, –ae, –a erant
                FUTURE PERFECT
            I sing.
suppetiatus, –a, –um  ero
                II sing.
suppetiatus, –a, –um  eris
                III sing.
suppetiatus, –a, –um  erit
                I plur.
suppetiati, –ae, –a  erimus
                II plur.
suppetiati, –ae, –a  eritis
                III plur.
suppetiati, –ae, –a  erunt
                SUBJUNCTIVE
    PRESENT
            I sing.
suppĕtĭer
                II sing.
suppĕtĭēris, suppĕtĭēre
                III sing.
suppĕtĭētur
                I plur.
suppĕtĭēmur
                II plur.
suppĕtĭemĭni
                III plur.
suppĕtĭentur
                IMPERFECT
            I sing.
suppĕtĭārer
                II sing.
suppĕtĭarēris, suppĕtĭarēre
                III sing.
suppĕtĭarētur
                I plur.
suppĕtĭāremur
                II plur.
suppĕtĭaremĭni
                III plur.
suppĕtĭarentur
                PERFECT
            I sing.
suppetiatus, –a, –um  sim
                II sing.
suppetiatus, –a, –um  sis
                III sing.
suppetiatus, –a, –um  sit
                I plur.
suppetiati, –ae, –a  simus
                II plur.
suppetiati, –ae, –a  sitis
                III plur.
suppetiati, –ae, –a  sint
                PLUPERFECT
            I sing.
suppetiatus, –a, –um  essem
                II sing.
suppetiatus, –a, –um  esses
                III sing.
suppetiatus, –a, –um  esset
                I plur.
suppetiati, –ae, –a  essemus
                II plur.
suppetiati, –ae, –a  essetis
                III plur.
suppetiati, –ae, –a  essent
                IMPERATIVE
            PRESENT
            II sing.
suppĕtĭāre
                II plur.
suppĕtĭamĭni
                FUTURO
            II sing.
suppĕtĭātor
                III sing.
suppĕtĭātor
                II plur.
–
                III plur.
suppĕtĭantor
                INFINITIVE
            PRESENT
            suppĕtĭāri
                PERFECT
            Singular:
suppetiatus, –a, –um esse
                Plural:
suppetiati, –ae, –a esse
                FUTURO
            Singular:
suppetiatūrūm, –am, –ūm esse
                Plural:
suppetiatūros, –as, –a esse
                PARTICIPIO
            PRESENT
            suppĕtĭans, –antis
                FUTURO
            suppetiatūrūs, –a, –ūm
                SUPIN
            Attivo:
suppetiatum
                Passivo:
–
                GERUNDIO
            Genitivo:
suppĕtĭandi
                Dativo:
suppĕtĭando
                Accusativo:
suppĕtĭandum
                Ablativo:
suppĕtĭando
                GERUND
            –
                suppĕtĭor dep. intr. v.  I conjug.
---CACHE---
 
                
                Our sites
                - Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
                
                
                In english
                
                
                In Deutsch
                
                
                En español
                
                
                Em portugues
                
                
                По русски
                
                
                Στα ελληνικά
                
                
                Ën piemontèis
                
                Our mobile applications
                Android
                
                 
                         
                     
                    