depugnatus


adjective perfect infinitive

See the translation of this word



MASCULINE
SINGULAR
Nom.
depugnatus
Gen.
depugnati
Dat.
depugnato
Acc.
depugnatum
Abl.
depugnato
Voc.
depugnate
PLURAL
Nom.
depugnati
Gen.
depugnatōrum
Dat.
depugnatis
Acc.
depugnatos
Abl.
depugnatis
Voc.
depugnati
FEMININE
SINGULAR
Nom.
depugnată
Gen.
depugnatae
Dat.
depugnatae
Acc.
depugnatam
Abl.
depugnatā
Voc.
depugnată
PLURAL
Nom.
depugnatae
Gen.
depugnatārum
Dat.
depugnatis
Acc.
depugnatas
Abl.
depugnatis
Voc.
depugnatae
NEUTER
SINGULAR
Nom.
depugnatum
Gen.
depugnati
Dat.
depugnato
Acc.
depugnatum
Abl.
depugnato
Voc.
depugnatum
PLURAL
Nom.
depugnata
Gen.
depugnatōrum
Dat.
depugnatis
Acc.
depugnata
Abl.
depugnatis
Voc.
depugnata




Browse the dictionary

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DEPUGNATUS200}}
---CACHE---