Donazione

impugnor - Passive diathesis


transitive verb I conjugation

See the translation of this word



PASSIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
impugnor
II sing.
impugnāris, impugnāre
III sing.
impugnātur
I plur.
impugnāmur
II plur.
impugnamĭni
III plur.
impugnantur
IMPERFECT
I sing.
impugnābar
II sing.
impugnabāris, impugnabāre
III sing.
impugnabātur
I plur.
impugnabāmur
II plur.
impugnabamĭni
III plur.
impugnabantur
FUTURE
I sing.
impugnābor
II sing.
impugnabĕris, impugnabĕre
III sing.
impugnabĭtur
I plur.
impugnabĭmur
II plur.
impugnabimĭni
III plur.
impugnabuntur
PERFECT
I sing.
impugnatus, –a, –um sum
II sing.
impugnatus, –a, –um es
III sing.
impugnatus, –a, –um est
I plur.
impugnati, –ae, –a sumus
II plur.
impugnati, –ae, –a estis
III plur.
impugnati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
impugnatus, –a, –um eram
II sing.
impugnatus, –a, –um eras
III sing.
impugnatus, –a, –um erat
I plur.
impugnati, –ae, –a eramus
II plur.
impugnati, –ae, –a eratis
III plur.
impugnati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
impugnatus, –a, –um ero
II sing.
impugnatus, –a, –um eris
III sing.
impugnatus, –a, –um erit
I plur.
impugnati, –ae, –a erimus
II plur.
impugnati, –ae, –a eritis
III plur.
impugnati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
impugner
II sing.
impugnēris, impugnēre
III sing.
impugnētur
I plur.
impugnēmur
II plur.
impugnemĭni
III plur.
impugnentur
IMPERFECT
I sing.
impugnārer
II sing.
impugnarēris, impugnarēre
III sing.
impugnarētur
I plur.
impugnarēmur
II plur.
impugnaremĭni
III plur.
impugnarentur
PERFECT
I sing.
impugnatus, –a, –um sim
II sing.
impugnatus, –a, –um sis
III sing.
impugnatus, –a, –um sit
I plur.
impugnati, –ae, –a simus
II plur.
impugnati, –ae, –a sitis
III plur.
impugnati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
impugnatus, –a, –um essem
II sing.
impugnatus, –a, –um esses
III sing.
impugnatus, –a, –um esset
I plur.
impugnati, –ae, –a essemus
II plur.
impugnati, –ae, –a essetis
III plur.
impugnati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
impugnāre
II plur.
impugnamĭni
FUTURO
II sing.
impugnātor
III sing.
impugnātor
II plur.
–
III plur.
impugnantor
PARTICIPIO
PERFECT
impugnatus, –a, –um
INFINITIVE
PRESENT
impugnāri
PERFECT
Singular:
impugnatus, –a, –um esse
Plural:
impugnati, –ae, –a esse
FUTURO
impugnatum esse
GERUND
impugnandus, –a, –um
SUPIN
impugnatu

View the active form of this verb

‹ impugno
impulsĭo ›

Browse the dictionary

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
impugnātŏr masc. noun III decl.
impugnatūrūs adj. fut. part.
impugnatus adj. perf. part. I cl.
impugnatus adj. perf. inf.
impugno tr. v. I conjug.
impugnor tr. v. I conjug.
impulsĭo fem. noun III decl.
impulsŏr masc. noun III decl.
impulsūrūs adj. fut. part.
impulsŭs masc. noun IV decl.
impulsus adj. perf. part. I cl.
impulsus adj. perf. inf.
impulvĕrĕus adj. I cl.
impunctus adj. I cl.
impūnĕ adv.
impūnis adj. II cl.
impūnĭtās fem. noun III decl.
impūnītē adv.
impūnītus adj. I cl.
impūrātus adj. I cl.
{{ID:IMPUGNOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
Our sites
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android