inpugnor - Passive diathesis


transitive verb I conjugation

See the translation of this word



PASSIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
inpugnor
II sing.
inpugnāris, inpugnāre
III sing.
inpugnātur
I plur.
inpugnāmur
II plur.
inpugnamĭni
III plur.
inpugnantur
IMPERFECT
I sing.
inpugnābar
II sing.
inpugnabāris, inpugnabāre
III sing.
inpugnabātur
I plur.
inpugnabāmur
II plur.
inpugnabamĭni
III plur.
inpugnabantur
FUTURE
I sing.
inpugnābor
II sing.
inpugnabĕris, inpugnabĕre
III sing.
inpugnabĭtur
I plur.
inpugnabĭmur
II plur.
inpugnabimĭni
III plur.
inpugnabuntur
PERFECT
I sing.
inpugnatus, –a, –um sum
II sing.
inpugnatus, –a, –um es
III sing.
inpugnatus, –a, –um est
I plur.
inpugnati, –ae, –a sumus
II plur.
inpugnati, –ae, –a estis
III plur.
inpugnati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
inpugnatus, –a, –um eram
II sing.
inpugnatus, –a, –um eras
III sing.
inpugnatus, –a, –um erat
I plur.
inpugnati, –ae, –a eramus
II plur.
inpugnati, –ae, –a eratis
III plur.
inpugnati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
inpugnatus, –a, –um ero
II sing.
inpugnatus, –a, –um eris
III sing.
inpugnatus, –a, –um erit
I plur.
inpugnati, –ae, –a erimus
II plur.
inpugnati, –ae, –a eritis
III plur.
inpugnati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
inpugner
II sing.
inpugnēris, inpugnēre
III sing.
inpugnētur
I plur.
inpugnēmur
II plur.
inpugnemĭni
III plur.
inpugnentur
IMPERFECT
I sing.
inpugnārer
II sing.
inpugnarēris, inpugnarēre
III sing.
inpugnarētur
I plur.
inpugnarēmur
II plur.
inpugnaremĭni
III plur.
inpugnarentur
PERFECT
I sing.
inpugnatus, –a, –um sim
II sing.
inpugnatus, –a, –um sis
III sing.
inpugnatus, –a, –um sit
I plur.
inpugnati, –ae, –a simus
II plur.
inpugnati, –ae, –a sitis
III plur.
inpugnati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
inpugnatus, –a, –um essem
II sing.
inpugnatus, –a, –um esses
III sing.
inpugnatus, –a, –um esset
I plur.
inpugnati, –ae, –a essemus
II plur.
inpugnati, –ae, –a essetis
III plur.
inpugnati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
inpugnāre
II plur.
inpugnamĭni
FUTURO
II sing.
inpugnātor
III sing.
inpugnātor
II plur.
III plur.
inpugnantor
PARTICIPIO
PERFECT
inpugnatus, –a, –um
INFINITIVE
PRESENT
inpugnāri
PERFECT
Singular:
inpugnatus, –a, –um esse
Plural:
inpugnati, –ae, –a esse
FUTURO
inpugnatum esse
GERUND
inpugnandus, –a, –um
SUPIN
inpugnatu

View the active form of this verb




Browse the dictionary

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INPUGNOR100}}
---CACHE---