obluctor - Active diathesis


deponent intransitive verb I conjugation

See the translation of this word



DEPONENT FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
obluctor
II sing.
obluctāris, obluctāre
III sing.
obluctātur
I plur.
obluctāmur
II plur.
obluctamĭni
III plur.
obluctantur
IMPERFECT
I sing.
obluctābar
II sing.
obluctabāris, obluctabāre
III sing.
obluctabātur
I plur.
obluctabāmus
II plur.
obluctabamĭni
III plur.
obluctantur
FUTURE
I sing.
obluctābor
II sing.
obluctabĕris, obluctabĕre
III sing.
obluctabĭtur
I plur.
obluctabĭmur
II plur.
obluctabimĭni
III plur.
obluctabuntur
PERFECT
I sing.
obluctatus, –a, –um sum
II sing.
obluctatus, –a, –um es
III sing.
obluctatus, –a, –um est
I plur.
obluctati, –ae, –a sumus
II plur.
obluctati, –ae, –a estis
III plur.
obluctati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
obluctatus, –a, –um eram
II sing.
obluctatus, –a, –um eras
III sing.
obluctatus, –a, –um erat
I plur.
obluctati, –ae, –a eramus
II plur.
obluctati, –ae, –a eratis
III plur.
obluctati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
obluctatus, –a, –um ero
II sing.
obluctatus, –a, –um eris
III sing.
obluctatus, –a, –um erit
I plur.
obluctati, –ae, –a erimus
II plur.
obluctati, –ae, –a eritis
III plur.
obluctati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
oblucter
II sing.
obluctēris, obluctēre
III sing.
obluctētur
I plur.
obluctēmur
II plur.
obluctemĭni
III plur.
obluctentur
IMPERFECT
I sing.
obluctārer
II sing.
obluctarēris, obluctarēre
III sing.
obluctarētur
I plur.
obluctāremur
II plur.
obluctaremĭni
III plur.
obluctarentur
PERFECT
I sing.
obluctatus, –a, –um sim
II sing.
obluctatus, –a, –um sis
III sing.
obluctatus, –a, –um sit
I plur.
obluctati, –ae, –a simus
II plur.
obluctati, –ae, –a sitis
III plur.
obluctati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
obluctatus, –a, –um essem
II sing.
obluctatus, –a, –um esses
III sing.
obluctatus, –a, –um esset
I plur.
obluctati, –ae, –a essemus
II plur.
obluctati, –ae, –a essetis
III plur.
obluctati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
obluctāre
II plur.
obluctamĭni
FUTURO
II sing.
obluctātor
III sing.
obluctātor
II plur.
III plur.
obluctantor
INFINITIVE
PRESENT
obluctāri
PERFECT
Singular:
obluctatus, –a, –um esse
Plural:
obluctati, –ae, –a esse
FUTURO
Singular:
obluctatūrūm, –am, –ūm esse
Plural:
obluctatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENT
obluctans, –antis
FUTURO
obluctatūrūs, –a, –ūm
SUPIN
Attivo:
obluctatum
Passivo:
GERUNDIO
Genitivo:
obluctandi
Dativo:
obluctando
Accusativo:
obluctandum
Ablativo:
obluctando
GERUND






Browse the dictionary

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBLUCTOR100}}
---CACHE---