DEPONENT FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
poenĭor
II sing.
poenīris, poenīre
III sing.
poenītur
I plur.
poenīmur
II plur.
poenimĭni
III plur.
poeniuntur
IMPERFECT
I sing.
poeniēbar
II sing.
poeniebāris, poeniebāre
III sing.
poeniebātur
I plur.
poeniebāmur
II plur.
poeniebamĭni
III plur.
poeniebantur
FUTURE
I sing.
poenĭar
II sing.
poeniēris, poeniēre
III sing.
poeniētur
I plur.
poeniēmur
II plur.
poeniemĭni
III plur.
poenientur
PERFECT
I sing.
poenitus, –a, –um sum
II sing.
poenitus, –a, –um es
III sing.
poenitus, –a, –um est
I plur.
poeniti, –ae, –a sumus
II plur.
poeniti, –ae, –a estis
III plur.
poeniti, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
poenitus, –a, –um eram
II sing.
poenitus, –a, –um eras
III sing.
poenitus, –a, –um erat
I plur.
poeniti, –ae, –a eramus
II plur.
poeniti, –ae, –a eratis
III plur.
poeniti, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
poenitus, –a, –um ero
II sing.
poenitus, –a, –um eris
III sing.
poenitus, –a, –um erit
I plur.
poeniti, –ae, –a erimus
II plur.
poeniti, –ae, –a eritis
III plur.
poeniti, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
poenĭar
II sing.
poeniāris, poeniāre
III sing.
poeniātur
I plur.
poeniāmur
II plur.
poeniamĭni
III plur.
poeniantur
IMPERFECT
I sing.
poenīrer
II sing.
poenirēris, poenirēre
III sing.
poenirētur
I plur.
poenirēmur
II plur.
poenirēmini
III plur.
poenirentur
PERFECT
I sing.
poenitus, –a, –um sim
II sing.
poenitus, –a, –um sis
III sing.
poenitus, –a, –um sit
I plur.
poeniti, –ae, –a simus
II plur.
poeniti, –ae, –a sitis
III plur.
poeniti, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
poenitus, –a, –um essem
II sing.
poenitus, –a, –um esses
III sing.
poenitus, –a, –um esset
I plur.
poeniti, –ae, –a essemus
II plur.
poeniti, –ae, –a essetis
III plur.
poeniti, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
poenīre
II plur.
poenimĭni
FUTURO
II sing.
poenītor
III sing.
poenītor
II plur.
–
III plur.
poeniuntor
INFINITIVE
PRESENT
poenīri
PERFECT
Singular:
poenitus, –a, –um esse
Plural:
poeniti, –ae, –a esse
FUTURO
Singular:
poenitūrūm, –am, –ūm
Plural:
poenitūros, –as, –a
PARTICIPIO
PRESENT
poeniens, –ientis
FUTURO
poenitūrūs, –a, –ūm
SUPIN
Attivo:
poenitum
Passivo:
poenitu
GERUNDIO
Genitivo:
poeniendi
Dativo:
poeniendo
Accusativo:
ad poeniendum
Ablativo:
poeniendo
GERUND
poeniendus, –a, –um
poenior dep. tr. v. IV conjug.
---CACHE---
Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android