PASSIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
praecantor
II sing.
praecantāris, praecantāre
III sing.
praecantātur
I plur.
praecantāmur
II plur.
praecantamĭni
III plur.
praecantantur
IMPERFECT
I sing.
praecantābar
II sing.
praecantabāris, praecantabāre
III sing.
praecantabātur
I plur.
praecantabāmur
II plur.
praecantabamĭni
III plur.
praecantabantur
FUTURE
I sing.
praecantābor
II sing.
praecantabĕris, praecantabĕre
III sing.
praecantabĭtur
I plur.
praecantabĭmur
II plur.
praecantabimĭni
III plur.
praecantabuntur
PERFECT
I sing.
praecantatus, –a, –um sum
II sing.
praecantatus, –a, –um es
III sing.
praecantatus, –a, –um est
I plur.
praecantati, –ae, –a sumus
II plur.
praecantati, –ae, –a estis
III plur.
praecantati, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
praecantatus, –a, –um eram
II sing.
praecantatus, –a, –um eras
III sing.
praecantatus, –a, –um erat
I plur.
praecantati, –ae, –a eramus
II plur.
praecantati, –ae, –a eratis
III plur.
praecantati, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
praecantatus, –a, –um ero
II sing.
praecantatus, –a, –um eris
III sing.
praecantatus, –a, –um erit
I plur.
praecantati, –ae, –a erimus
II plur.
praecantati, –ae, –a eritis
III plur.
praecantati, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
praecanter
II sing.
praecantēris, praecantēre
III sing.
praecantētur
I plur.
praecantēmur
II plur.
praecantemĭni
III plur.
praecantentur
IMPERFECT
I sing.
praecantārer
II sing.
praecantarēris, praecantarēre
III sing.
praecantarētur
I plur.
praecantarēmur
II plur.
praecantaremĭni
III plur.
praecantarentur
PERFECT
I sing.
praecantatus, –a, –um sim
II sing.
praecantatus, –a, –um sis
III sing.
praecantatus, –a, –um sit
I plur.
praecantati, –ae, –a simus
II plur.
praecantati, –ae, –a sitis
III plur.
praecantati, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
praecantatus, –a, –um essem
II sing.
praecantatus, –a, –um esses
III sing.
praecantatus, –a, –um esset
I plur.
praecantati, –ae, –a essemus
II plur.
praecantati, –ae, –a essetis
III plur.
praecantati, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
praecantāre
II plur.
praecantamĭni
FUTURO
II sing.
praecantātor
III sing.
praecantātor
II plur.
–
III plur.
praecantantor
PARTICIPIO
PERFECT
praecantatus, –a, –um
INFINITIVE
PRESENT
praecantāri
PERFECT
Singular:
praecantatus, –a, –um esse
Plural:
praecantati, –ae, –a esse
FUTURO
praecantatum esse
GERUND
praecantandus, –a, –um
SUPIN
praecantatu
View the active form of this verb
praecantor tr. v. I conjug.
---CACHE---
Our sites
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android