Donazione

praecurro - Active diathesis


transitive and intransitive verb III conjugation

See the translation of this word



ACTIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
praecurro
II sing.
praecurris
III sing.
praecurrit
I plur.
praecurrĭmus
II plur.
praecurrĭtis
III plur.
praecurrunt
IMPERFECT
I sing.
praecurrēbam
II sing.
praecurrēbas
III sing.
praecurrēbat
I plur.
praecurrebāmus
II plur.
praecurrebātis
III plur.
praecurrēbant
FUTURE
I sing.
praecurram
II sing.
praecurres
III sing.
praecurret
I plur.
praecurrēmus
II plur.
praecurrētis
III plur.
praecurrent
PERFECT
I sing.
praecurri
II sing.
praecurristi
III sing.
praecurrit
I plur.
praecurrĭmus
II plur.
praecurristis
III plur.
praecurrērunt, praecurrēre
PLUPERFECT
I sing.
praecurrĕram
II sing.
praecurrĕras
III sing.
praecurrĕrat
I plur.
praecurrerāmus
II plur.
praecurrerātis
III plur.
praecurrĕrant
FUTURE PERFECT
I sing.
praecurrĕro
II sing.
praecurrĕris
III sing.
praecurrĕrit
I plur.
praecurrerĭmus
II plur.
praecurrerĭtis
III plur.
praecurrĕrint
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
praecurram
II sing.
praecurras
III sing.
praecurrat
I plur.
praecurrāmus
II plur.
praecurrātis
III plur.
praecurrant
IMPERFECT
I sing.
praecurrĕrem
II sing.
praecurrĕres
III sing.
praecurrĕret
I plur.
praecurrerēmus
II plur.
praecurrerētis
III plur.
praecurrĕrent
PERFECT
I sing.
praecurrĕrim
II sing.
praecurrĕris
III sing.
praecurrĕrit
I plur.
praecurrerĭmus
II plur.
praecurrerĭtis
III plur.
praecurrĕrint
PLUPERFECT
I sing.
praecurrissem
II sing.
praecurrisses
III sing.
praecurrisset
I plur.
praecurrissēmus
II plur.
praecurrissētis
III plur.
praecurrissent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
praecurrĕ
II plur.
praecurrĭte
FUTURO
II sing.
praecurrĭto
III sing.
praecurrĭto
II plur.
praecurritōte
III plur.
praecurrunto
PARTICIPIO
PRESENT
praecurrens, –entis
FUTURO
praecursūrūs, –a, –ūm
INFINITIVE
PRESENT
praecurrĕre
PERFECT
praecurrisse
FUTURO
Singular:
praecursūrūm, –am, –ūm esse
Plural:
praecursūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praecurrendi
Dativo:
praecurrendo
Accusativo:
ad praecurrendum
Ablativo:
praecurrendo
SUPIN
praecursum

View the passive form of this verb

‹ praecurrentia
praecurror ›

Browse the dictionary

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecūrans adj. pres. part. II cl.
praecūro tr. v. I conjug.
praecūror tr. v. I conjug.
praecurrens adj. pres. part. II cl.
praecurrentia pl. nt. noun III decl.
praecurro tr. and intr. v. III conjug.
praecurror tr. and intr. v. III conjug.
praecursātŏr masc. noun III decl.
praecursĭo fem. noun III decl.
praecursŏr masc. noun III decl.
praecursōrĭus adj. I cl.
praecursūrūs adj. fut. part.
praecursŭs masc. noun IV decl.
praecursus adj. perf. part. I cl.
praecursus adj. perf. inf.
praecŭtiens adj. pres. part. II cl.
praecŭtĭo tr. v. III conjug. end. -io
praecŭtĭor tr. v. III conjug. end. -io
praeda fem. noun I decl.
praedābundus adj. I cl.
{{ID:PRAECURRO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
Our sites
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android