Donazione

praecurror - Passive diathesis


transitive and intransitive verb III conjugation

See the translation of this word



PASSIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
praecurror
II sing.
praecurrĕris, praecurrĕre
III sing.
praecurrĭtur
I plur.
praecurrĭmur
II plur.
praecurrimĭni
III plur.
praecurruntur
IMPERFECT
I sing.
praecurrēbar
II sing.
praecurrebāris, praecurrebāre
III sing.
praecurrebātur
I plur.
praecurrebāmur
II plur.
praecurrebamĭni
III plur.
praecurrebantur
FUTURE
I sing.
praecurrar
II sing.
praecurrēris, praecurrēre
III sing.
praecurrētur
I plur.
praecurrēmur
II plur.
praecurremĭni
III plur.
praecurrentur
PERFECT
I sing.
praecursus, –a, –um sum
II sing.
praecursus, –a, –um es
III sing.
praecursus, –a, –um est
I plur.
praecursi, –ae, –a sumus
II plur.
praecursi, –ae, –a estis
III plur.
praecursi, –ae, –a sunt
PLUPERFECT
I sing.
praecursus, –a, –um eram
II sing.
praecursus, –a, –um eras
III sing.
praecursus, –a, –um erat
I plur.
praecursi, –ae, –a eramus
II plur.
praecursi, –ae, –a eratis
III plur.
praecursi, –ae, –a erant
FUTURE PERFECT
I sing.
praecursus, –a, –um ero
II sing.
praecursus, –a, –um eris
III sing.
praecursus, –a, –um erit
I plur.
praecursi, –ae, –a erimus
II plur.
praecursi, –ae, –a eritis
III plur.
praecursi, –ae, –a erunt
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
praecurrar
II sing.
praecurrāris, praecurrāre
III sing.
praecurrātur
I plur.
praecurrāmur
II plur.
praecurramĭni
III plur.
praecurrantur
IMPERFECT
I sing.
praecurrĕrer
II sing.
praecurrerēris, praecurrerēre
III sing.
praecurrerētur
I plur.
praecurrerēmur
II plur.
praecurreremĭni
III plur.
praecurrerentur
PERFECT
I sing.
praecursus, –a, –um sim
II sing.
praecursus, –a, –um sis
III sing.
praecursus, –a, –um sit
I plur.
praecursi, –ae, –a simus
II plur.
praecursi, –ae, –a sitis
III plur.
praecursi, –ae, –a sint
PLUPERFECT
I sing.
praecursus, –a, –um essem
II sing.
praecursus, –a, –um esses
III sing.
praecursus, –a, –um esset
I plur.
praecursi, –ae, –a essemus
II plur.
praecursi, –ae, –a essetis
III plur.
praecursi, –ae, –a essent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
praecurrĕre
II plur.
praecurrĭmini
FUTURO
II sing.
praecurrĭtor
III sing.
praecurrĭtor
II plur.
–
III plur.
praecurruntor
PARTICIPIO
PERFECT
praecursus, –a, –um
INFINITIVE
PRESENT
praecurri
PERFECT
Singular:
praecursus, –a, –um esse
Plural:
praecursi, –ae, –a esse
FUTURO
praecursum esse
GERUND
praecurrendus, –a, –um
SUPIN
praecursu

View the active form of this verb

‹ praecurro
praecursātŏr ›

Browse the dictionary

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecūro tr. v. I conjug.
praecūror tr. v. I conjug.
praecurrens adj. pres. part. II cl.
praecurrentia pl. nt. noun III decl.
praecurro tr. and intr. v. III conjug.
praecurror tr. and intr. v. III conjug.
praecursātŏr masc. noun III decl.
praecursĭo fem. noun III decl.
praecursŏr masc. noun III decl.
praecursōrĭus adj. I cl.
praecursūrūs adj. fut. part.
praecursŭs masc. noun IV decl.
praecursus adj. perf. part. I cl.
praecursus adj. perf. inf.
praecŭtiens adj. pres. part. II cl.
praecŭtĭo tr. v. III conjug. end. -io
praecŭtĭor tr. v. III conjug. end. -io
praeda fem. noun I decl.
praedābundus adj. I cl.
praedamnans adj. pres. part. II cl.
{{ID:PRAECURROR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
Our sites
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android