Donazione

iustĭfĭco - Active diathesis


transitive verb I conjugation

See the translation of this word



ACTIVE FORM:
INDICATIVE
PRESENT
I sing.
iustĭfĭco
II sing.
iustĭfĭcas
III sing.
iustĭfĭcat
I plur.
iustĭfĭcāmus
II plur.
iustĭfĭcātis
III plur.
iustĭfĭcant
IMPERFECT
I sing.
iustĭfĭcābam
II sing.
iustĭfĭcābas
III sing.
iustĭfĭcābat
I plur.
iustĭfĭcabāmus
II plur.
iustĭfĭcabātis
III plur.
iustĭfĭcābant
FUTURE
I sing.
iustĭfĭcābo
II sing.
iustĭfĭcābis
III sing.
iustĭfĭcābit
I plur.
iustĭfĭcabĭmus
II plur.
iustĭfĭcabĭtis
III plur.
iustĭfĭcābunt
PERFECT
I sing.
iustificavi
II sing.
iustificavisti
III sing.
iustificavit
I plur.
iustificavĭmus
II plur.
iustificavistis
III plur.
iustificavērunt, iustificavēre
PLUPERFECT
I sing.
iustificavĕram
II sing.
iustificavĕras
III sing.
iustificavĕrat
I plur.
iustificaverāmus
II plur.
iustificaverātis
III plur.
iustificavĕrant
FUTURE PERFECT
I sing.
iustificavĕro
II sing.
iustificavĕris
III sing.
iustificavĕrit
I plur.
iustificaverĭmus
II plur.
iustificaverĭtis
III plur.
iustificavĕrint
SUBJUNCTIVE
PRESENT
I sing.
iustĭfĭcem
II sing.
iustĭfĭces
III sing.
iustĭfĭcet
I plur.
iustĭfĭcēmus
II plur.
iustĭfĭcētis
III plur.
iustĭfĭcent
IMPERFECT
I sing.
iustĭfĭcārem
II sing.
iustĭfĭcāres
III sing.
iustĭfĭcāret
I plur.
iustĭfĭcarēmus
II plur.
iustĭfĭcarētis
III plur.
iustĭfĭcārent
PERFECT
I sing.
iustificavĕrim
II sing.
iustificavĕris
III sing.
iustificavĕrit
I plur.
iustificaverĭmus
II plur.
iustificaverĭtis
III plur.
iustificavĕrint
PLUPERFECT
I sing.
iustificavissem
II sing.
iustificavisses
III sing.
iustificavisset
I plur.
iustificavissēmus
II plur.
iustificavissētis
III plur.
iustificavissent
IMPERATIVE
PRESENT
II sing.
iustĭfĭca
II plur.
iustĭfĭcāte
FUTURO
II sing.
iustĭfĭcāto
III sing.
iustĭfĭcāto
II plur.
iustĭfĭcatōte
III plur.
iustĭfĭcanto
PARTICIPIO
PRESENT
iustĭfĭcans, –antis
FUTURO
iustificatūrūs, –a, –ūm
INFINITIVE
PRESENT
iustĭfĭcāre
PERFECT
iustificavisse
FUTURO
Singular:
iustificatūrūm, –am, –ūm esse
Plural:
iustificatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
iustĭfĭcandi
Dativo:
iustĭfĭcando
Accusativo:
ad iustĭfĭcandum
Ablativo:
iustĭfĭcando
SUPIN
iustificatum

View the passive form of this verb

‹ iustificatus
iustĭfĭcor ›

Browse the dictionary

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
iustĭfĭcātŏr masc. noun III decl.
iustĭfĭcātrix fem. noun III decl.
iustificatūrūs adj. fut. part.
iustĭfĭcātus adj. perf. part. I cl.
iustificatus adj. perf. inf.
iustĭfĭco tr. v. I conjug.
iustĭfĭcor tr. v. I conjug.
iustĭfĭcus adj. I cl.
Iustīnus masc. noun II decl.
iustĭtĭa fem. noun I decl.
iustĭtĭum nt. noun II decl.
iustum nt. noun II decl.
iustus adj. I cl.
Iūturna fem. noun I decl.
Iūturnālĭa pl. nt. noun III decl.
iutūrūs adj. fut. part.
iutus adj. perf. part. I cl.
iutus adj. perf. inf.
iŭvāmĕn nt. noun III decl.
iŭvāmentum nt. noun II decl.
{{ID:IUSTIFICO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
Our sites
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android