Donazione

praelĭnens


adjective present participle II class

See the translation of this word



MASCULINE
SINGULAR
Nom.
praelĭnens
Gen.
praelĭnentis
Dat.
praelĭnenti
Acc.
praelĭnentem
Abl.
praelĭnens
Voc.
praelĭnenti
PLURAL
Nom.
praelĭnentes
Gen.
praelĭnentium
Dat.
praelĭnentibus
Acc.
praelĭnentes
Abl.
praelĭnentes
Voc.
praelĭnentibus
FEMININE
SINGULAR
Nom.
praelĭnens
Gen.
praelĭnentis
Dat.
praelĭnenti
Acc.
praelĭnentem
Abl.
praelĭnens
Voc.
praelĭnenti
PLURAL
Nom.
praelĭnentes
Gen.
praelĭnentium
Dat.
praelĭnentibus
Acc.
praelĭnentes
Abl.
praelĭnentes
Voc.
praelĭnentibus
NEUTER
SINGULAR
Nom.
praelĭnens
Gen.
praelĭnentis
Dat.
praelĭnenti
Acc.
praelĭnens
Abl.
praelĭnens
Voc.
praelĭnenti
PLURAL
Nom.
praelĭnentia
Gen.
praelĭnentium
Dat.
praelĭnentibus
Acc.
praelĭnentia
Abl.
praelĭnentia
Voc.
praelĭnentibus

‹ praelĭgor
praelĭno ›

Browse the dictionary

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praeligatūrūs adj. fut. part.
praeligatus adj. perf. part. I cl.
praeligatus adj. perf. inf.
praelĭgo tr. v. I conjug.
praelĭgor tr. v. I conjug.
praelĭnens adj. pres. part. II cl.
praelĭno tr. v. III conjug.
praelĭnor tr. v. III conjug.
praelior dep. intr. v. I conjug.
praelitūrūs adj. fut. part.
praelitus adj. perf. part. I cl.
praelitus adj. perf. inf.
praelium nt. noun II decl.
praelŏcans adj. pres. part. II cl.
praelocatūrūs adj. fut. part.
praelocatus adj. perf. part. I cl.
praelocatus adj. perf. inf.
praelŏco tr. v. I conjug.
praelŏcor tr. v. I conjug.
praelŏcūtĭo fem. noun III decl.
{{ID:PRAELINENS100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
Our sites
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Our mobile applications
Android